rudzielcowka.fotkoblog.pl

Witajcie
Dziś będzie trochę dłższy wpis (jeszcze zobacze jak się rozpisze :D xd)
No więc ponad 2 miesiące temu, przyjaciel od tak nagle zerwał ze mną kontakt... To był dla mnie szok, no bo był dla mnie prawdziwym oparciem i zawse mogłam na niego liczyć... Były rozmowy poważna i wesołe. Zawsze mnie wspierał jak była ta cała akcja z Przemkiem (naj chętnie wymazała bym to z moich myśli i wspomnień...) Ale nagle napisał że się do mnie nie odzywa, nie wiedziałam o co chodzi. Pisałam do niego na fb, gg , tel, nigdzie nie odpisywał... ;/ Ale dzisiaj się odezwał i mi wszystko napisał dlaczego się odpisywał i wgl. Z każdą wiadomością, coraz więcej łez napływało mi do oczu... Tak mi napisał na początku:

Ja:

No nie możesz się gniewać przez całe zycie... przez nic ci się przez to nie stało...
On: Niee chodziło o opis. To napisałem specjalnie poprostu wyobraziłem sobie w tamten dzień że gdy usiądę w ławce w szkole odwrócę się do tyłu i Ciebie tam nie będzie i tak samo było. Teraz gdy się odwracam cały czas mam takie uczucie że Ty tam będziesz niestety widzę Martyne. Przepraszam że nie pisałem ale wiedziałem że gdybym pisał to bym tylko bardziej tęsknił ;( . Dzisiaj już poprostu nie wytrzymałem i musiałem do Ciebie napisać.
A później dodał:
On: Mój kolega kiedyś mi powiedział że najlepszego przyjaciela ma się jednego na całe życie......

On: Gdy mi to powiedział to pomyślałem że jeszcze raczej jeszcze nie znalazłem swojego i wtedy byłem w największym błędzie ponieważ miałem go już od zerówki...
Te słowa zwruszyły mnie najbardziej z całej rozmowy i poleciały łzy... Niestety mu też...